Zajęcia dodatkowe
Metoda Dobrego Startu
Autorką metody Dobrego Startu jest prof. zw. dr hab. Marta Bogdanowicz, wybitna specjalistka w zakresie psychologii klinicznej dziecka. Jest ona profesorem w Instytucie Psychologii Wydziału Nauk Społecznych Uniwersytetu Gdańskiego. To założycielka i wieloletnia przewodnicząca, a obecnie wiceprzewodnicząca Polskiego Towarzystwa Dysleksji, a także była wiceprzewodnicząca Europejskiego Towarzystwa Dysleksji. Jest członkiem polskich i międzynarodowych towarzystw naukowych.
Jej badania, prace i liczne publikacje dotyczą głównie psychologii klinicznej dziecka, dysleksji rozwojowej, leworęczności, profilaktyki niepowodzeń szkolnych i terapii pedagogicznej. Podstawę MDS stanowi założenie, iż otaczający świat dziecko poznaje i chłonie polisensorycznie (wielozmysłowo). Rozwija ona równocześnie funkcje wzrokowe, słuchowe, językowe, dotykowo - kinestetyczne i motoryczne oraz współdziałanie tych funkcji, czyli integrację percepcyjno - motoryczną. A są to bardzo ważne funkcje, gdyż leżą u podstaw złożonych czynności czytania i pisania.
Struktura zajęcia prowadzonego MDS pozwala na rozwijanie w dziecku różnorodnych umiejętności. To nie tylko jakże ważne zabawy integrujące i wytwarzające prawidłowe relacje w grupie, czy też kształtujące poczucie własnego Ja, lecz także rozwijające orientację w schemacie ciała i w przestrzeni.
Woreczki z grochem i kaszą, wstążki, chusteczki, gazety, folie i wiele innych przedmiotów wykorzystujemy w ćwiczeniach ruchowo - słuchowych, które angażują analizatory kinestetyczno - ruchowy i słuchowy.
Następny etap zajęć to cały cykl ćwiczeń ruchowo - słuchowo - wzrokowych. Stanowią one najbardziej złożoną formę ćwiczeń, podczas których dzieci odtwarzają wzór w różnorodny, ciekawy dla nich sposób w rytm jednocześnie śpiewanej piosenki lub recytowanego wierszyka. Początkowo reprodukują na planszy, później w przestrzeni (ręką, patyczkiem lub wstążką) i na wzorach o dużym i małym formacie. Wzory wykonane są z różnorodnych materiałów o urozmaiconej strukturze i wyglądzie; wyklejone np. folią, papierem (gładkim, szorstkim, miękkim), wełną, sznurkiem, piórkami, brokatami i pasmanterią. Są malowane, rysowane czy też wyszywane różnymi ściegami, cekinami i koralikami.
A wszystko po to, by maksymalnie wykorzystać wszelkie receptory dziecka i przesłać do jego mózgu jak najwięcej uaktywniających bodźców. Dzieci lubią również zabawy z kaszką, w której rysują palcem, pędzlem lub patyczkiem.
Odtwarzają poznany znak, czy też literę wykorzystując różnorodne, atrakcyjne przybory: pędzle o różnej długości i grubości, ołówki, kredki, markery, foliopisy, pisaki i długopisy – o różnych kształtach i wzorach, piszące różnymi kolorami, brokatowe, błyszczące, czy też pachnące. Korzystanie z różnorodnych narzędzi graficznych umożliwia coraz lepsze uświadamianie sobie i kontrolowanie nacisku ręki, zależnie od stosowanego narzędzia.
Dzieci tworzą na płaszczyznach o dużym i małym formacie, pionowych i poziomych. Wielokrotnie kreśląc wzór po śladzie, utrwalają jego graficzne wykonanie. Zajęcia kończymy zabawami relaksującymi i wyciszającymi.
Metoda Marii Montessori
„Pomóż mi zrobić to samemu”, to zdanie stało się główną myślą koncepcji wychowania Marii Montessori. Twórczyni zależało na wspieraniu i udzielaniu pomocy wychowawczej w indywidualnym rozwoju, rezultatem czego dziecko a potem dorosły człowiek miał być osobą samodzielną, aktywną, odpowiedzialną, tolerancyjną, przejawiającą inicjatywę, o wyraźnie wypracowanych postawach prospołecznych i proekologicznych. Punktem centralnym teorii pedagogicznej Marii Montessori jest samo dziecko i jego rozwój w najkorzystniejszych wychowawczo warunkach. Pedagogika Marii Montessori jest skierowana na dziecko wraz z jego potrzebami, na jego spontaniczność, aktywność, samodzielność oraz dążenie do niezależności od dorosłych.
Maria Montessori wyróżniła trzy podstawowe warunki rozwoju:
-
urządzenie otoczenia
-
materiał dydaktyczny
-
osobowość nauczyciela
„Urządzenie otoczenia” - chodzi tu o estetykę pomieszczeń do nauki i zabawy.
„Materiał dydaktyczny” ma służyć do rozwijania narządów zmysłów dziecka i ćwiczenia jego mięśni. Dostarczanie dziecku rozmaitych bodźców czuciowych i doskonalenie percepcji selektywnej bodźców. Przy wykorzystaniu szerokiego repertuaru materiałów dydaktycznych, zwiększając liczbę wrażeń i rozwijając zmysły wychowuje się równocześnie dziecko moralnie i estetycznie, gdyż umożliwia się mu dokonywanie oceny różnicy między określonymi bodźcami oddziaływującymi nań z zewnątrz. Istota wychowania polega nie na wyćwiczeniu narządów zmysłów i ich funkcji ale na przyswojeniu sobie treści duchowej i wykształceniu jej za pomocą wrażliwości na prawdę i piękno.
Metoda Ruchu Rozwijającego W. Sherborn
Podstawowymi założeniami metody Weroniki Sherborne jest rozwój dziecka poprzez ruch:
-
świadomość własnego ciała i usprawnianie ruchowe
-
świadomość przestrzeni i działania w niej
-
dzielenie przestrzeni z innymi ludźmi i nawiązanie z nimi bliskiego kontaktu
Prowadzenie ćwiczeń tą metodą ma na celu stworzenie dziecku okazji do poznania własnego ciała, usprawnienia motoryki, poczucia własnej siły, sprawności i w związku z tym możliwości ruchowych. Dzięki temu dziecko zaczyna mieć zaufanie do siebie i zyskuje poczucie bezpieczeństwa. Podczas ćwiczeń uczestnik terapii poznaje przestrzeń, w której się znajduje, przestaje ona być dla niego groźna, czuje się bezpieczniej, staje się aktywny i przejawia większą inicjatywę.
Ćwiczenia odbywają się w parach lub w grupie, mogą w nich uczestniczyć rodzice (obecność rodzica lub terapeuty jest niezbędna, jeśli dziecko jest mniej sprawne ruchowo) lub rodzeństwo, co sprawia, że dziecko czuje się bezpiecznie i chętnie ćwiczy. Wiele ćwiczeń na zajęciach prowadzonych metodą Weroniki Sherborne stanowi dla dzieci dużą atrakcję i wesołą zabawę w grupie, stwarza możliwość do twórczego działania oraz pobudza spontaniczność i aktywność własna dziecka.
Język angielski
W naszym przedszkolu naukę języka angielskiego prowadzimy we wszystkich grupach wiekowych. Naszym celem jest sprawne i skuteczne przygotowanie dzieci do kontynuowania nauki języka angielskiego w późniejszym etapie edukacji szkolnej. Dziecko w wieku przedszkolnym przyswaja tysiące nowych słów i zwrotów.
Codzienne zajęcia sprawiają, że dziecięce naturalne zdolności przyswajania języków obcych intensywnie rośnie i będzie procentować w dalszej edukacji. A to wszystko dzięki grom, zabawom, wspólnemu śpiewaniu, a także regularnemu wypełnianiu kart pracy, pełnych zadań adekwatnych do poziomu rozwojowego dzieci zarówno na płaszczyźnie emocjonalnej jak i intelektualnej. Trzyletni, „estetyczny” kurs angielskiego pozwala opisywać najbliższy dziecku świat, jest także przygotowaniem i ułatwieniem, swego rodzaju „rozbiegiem”, w dalszej edukacji językowej. Autorski program oparty został na najlepszych anglojęzycznych wydawnictwach Cambridge i Longaman.
Rytmika
Emil Jaques-Dalcroze (1865 - 1950) wywodził się z rodziny od wielu pokoleń osiadłej w Szwajcarii. Był kompozytorem i pianistą, pedagogiem, pisarzem, a przede wszystkim twórcą metody rytmiki wcześniej zwanej „gimnastyką rytmiczną”. W 1909 r. w Hellerau (Niemcy) powstał Instytut E. Jaques-Dalcroze'a, zaś w roku 1915 działający do dziś Instytut w Genewie.
W naszym przedszkolu wprowadzamy dzieci w świat muzyki metodą rytmiki Emila Jaques-Dalcroze'a, jako najbardziej popularna w Polsce forma wychowania muzycznego, estetycznego i ogólnego. Włączamy także wybrane elementy z systemu Carla Orffa oraz Zoltana Kodaly'a. Wpływ rytmiki na muzyczną aktywność dziecka odbywa się poprzez dostosowane dla poszczególnych grup wiekowych elementy:
-
ćwiczenia i zabawy słuchowo-ruchowe
-
ćwiczenia słuchowo-głosowe
-
improwizacje
-
słuchanie muzyki
-
śpiewanie piosenek
-
grę na instrumentach perkusyjnych
-
interpretacje ruchowe piosenek i utworów muzycznych
-
łatwe tańce ludowe
Celem kształcenia jest:
-
kształcenie słuchu muzycznego i pamięci muzycznej
-
rozwijanie poczucia rytmu, poczucia metrycznego i tempa
-
rozwijanie wrażliwości na elementy muzyczne, jak tempo, dynamika, rejestry
-
rozróżnianie barw instrumentów
-
doskonalenie aparatu mowy
-
kształcenie motoryki i prawidłowej postawy
Rytmika poprzez aktywne formy obcowania z muzyką otwiera szerokie możliwości przed dzieckiem - rozbudza wrażliwość muzyczną i estetyczną dzieci, rozwija zamiłowanie do śpiewu, muzyki i tańca, rozwija dyspozycje psycho-fizyczne dzieci, a także wyzwala dziecięce emocje i wyobraźnię. W zakresie wychowania estetycznego i ogólnego uwrażliwia na piękno w muzyce, ruchu i otaczającym świecie. Współdziała z programem wychowania w przedszkolu w kształceniu pozytywnych cech osobowości i pożądanych postaw społecznych oraz w przygotowaniu dziecka do szkoły.
Metoda E.E. Gordona- umuzykalnianie
Kluczowym pojęciem tej metody jest audiacja, która w największym skrócie oznacza myślowe przetwarzanie muzyki, słuchowe jej wyobrażanie i rozumienie. Można pokusić się o określenie, że audiacja dla muzyki jest tym, czym myślenie dla mowy. Stanowi ona podstawę uzdolnień muzycznych. Zakres, w jakim dziecko intuicyjnie audiuje podstawowe brzmienie muzyki jest miarą jego muzycznych uzdolnień. Nie da się nauczyć dziecka możności audiowania, gdyż tak jak możność myślenia jest ona darem wrodzonym. Można jednakże nauczyć dziecko, jak rozwijać tę umiejętność.
Im wcześniej włączone w bogate muzycznie środowisko, tym wcześniej jego muzyczne uzdolnienia zaczną podnosić się do poziomu urodzeniowego, gdyż właśnie w tym momencie jest on najwyższy. Spośród dwojga dzieci z takim samym potencjałem w momencie narodzin, to, które wejdzie w bogate muzycznie otoczenie w wieku sześciu miesięcy będzie przejawiało wyższy poziom uzdolnień niż dziecko, któremu zapewnimy takie otoczenie dopiero gdy skończy osiemnaście miesięcy. Waga wczesnego, bogatego muzycznie otoczenia jest nie do przecenienia. W okresie bowiem, gdy dziecko zbliży się do dziewiątego roku życia, poziom jego uzdolnień nie będzie już dłużej warunkowany przez środowisko.
W czasie zajęć dzieci uczą się odnajdywać tonikę na zakończenie melodii.. Dotyczy to melodii zarówno w tonalności dur-moll, jak i innych skalach. Jest to ogromny atut metody Gordona. Rozwija ona także poczucie rytmu. Dzieci doskonale wyczuwają makro- i mikrobity (większe i mniejsze jednostki metryczne) i realizują czasem zaskakująco trudne przebiegi rytmiczne. Wprowadzenie w przedszkolu na zajęciach rytmiki oraz tańca obok tradycyjnej metody Emila Jacques-Dalcroze'a, także elementów prowadzonych metodą Edwina E. Gordona, zwiększa szansę dzieci na rozwój audiacji, ale także na to, aby otrzymać bezcenny dar na całe życie: umiejętność radowania się obcowaniem z muzyką, rozumienia jej, a także myślenia w całkowicie inny, twórczy sposób. Obie metody bowiem prowadzą do tych samych celów.
Taniec
Zajęcia taneczne w naszym przedszkolu prowadzone są według autorskiego programu nauczycieli prowadzących zajęcia taneczne. Program ten łączy w sobie elementy tańca klasycznego, tańca towarzyskiego, współczesnego, ludowego, tańców integracyjnych oraz gimnastyki korekcyjnej. Stosowane metody pracy: metody improwizacji ruchowej (R. Zabana), ekspresji twórczej oraz pedagogiki zabawy (KLANZA) uwzględniają możliwości rozwojowe dzieci w wieku przedszkolnym.
Proponując takie zajęcia dbamy o:
-
prawidłowy rozwój fizyczny dzieci
-
rozbudzamy wyobraźnię i inwencję twórczą
-
kształcimy zdolności muzyczno-ruchowe
-
odkrywamy i rozwijamy zdolności taneczne
-
kształcimy umiejętność przebywania i współdziałania w grupie
A przede wszystkim zapewniamy wspaniałą zabawę, dobry humor oraz uśmiech i zadowolenie na dziecięcych buziach.
Logopedia Grupowa
Umiejętność stosowania języka w komunikacji społecznej jest niezbędna dla prawidłowego rozwoju dziecka, a potrzeba komunikowania się jest jedną z najważniejszych potrzeb psychicznych każdego człowieka. Porozumiewamy się, aby zdobyć informacje, uczyć się, stworzyć i podtrzymać więzi międzyludzkie, a także wpływać na innych i budować swój wizerunek w ich świadomości. Oznacza to, że komunikujemy się dla osiągnięcia różnych celów życiowych. Indywidualne doświadczenia osiągane poprzez przekaz werbalny oraz dobre funkcjonowanie w grupie są wynikiem sprawnego komunikowania się z innymi. Od sprawności komunikacyjnych dziecka zależy jego powodzenie w życiu osobistym, społecznym, edukacyjnym, a w przyszłości także zawodowym.
Okres przedszkolny jest najważniejszym i najbardziej odpowiednim okresem, w którym szczególne miejsce powinna zająć praca skierowana na rozwój sprawności związanych z mową. Wizją grupowych zajęć logopedycznych jest rozwój w dziecku wiary we własne możliwości, wzajemne uczenie się, a także tworzenie warunków do zdobywania doświadczeń językowych w zakresie reprezentatywnej i komunikatywnej funkcji języka. Zajęcia te umożliwiają dziecku dokonywanie wyborów i przeżywanie pozytywnych efektów własnych działań, pozwalają na zdobycie doświadczeń w mówieniu, słuchaniu i byciu słuchanym. Grupowe zajęcia logopedyczne mają również na celu rozbudzenie ciekawości aktywnością słowną oraz zwiększenie możliwości poprawnego i twórczego opanowania języka.
Opierając się na zasadach proponowanych przez pedagogikę zabawy, poprzez grupowe zajęcia logopedyczne, pragnę pomóc w nauce mowy oraz w rozwijaniu niezbędnych dla jej poprawnego funkcjonowania aspektów, takich jak:
-
sprawność narządów artykulacyjnych - usprawnianie właściwego funkcjonowania narządów mowy,
-
kompetencje fonologiczne - ćwiczenia stymulujące rozwój słuchu fonematycznego: usprawnianie odbioru bodźców akustycznych, rozpoznawanie wrażeń słuchowych, ćwiczenia poczucia rytmu, rozróżnianie głosek dobrze i źle wypowiadanych,
-
prawidłowy tor oddechowy - wyrabianie oddechu dla mowy, wydłużanie fazy wydechowej, ćwiczenia ekonomicznego zużywania powietrza i umiejętności synchronizowania pauz oddechowych z treścią wypowiedzi,
-
dojrzały sposób połykania,
-
poprawna artykulacja - ćwiczenia emisyjno - głosowe: wyrabianie właściwej tonacji, kierowanie głosu na maskę, ćwiczenia umiejętności modulowania siły głosu i prawidłowego brzmienia głosek w sylabach, wyrazach, zdaniach, naśladowanie głosów,
-
sprawność ruchowa - ćwiczenia rytmizujące (logorytmiczne) oparte na metodzie W.Sherborne.
Należy pamiętać, że zabawy prezentowane na zajęciach grupowych nie zastąpią indywidualnej terapii logopedycznej dzieciom, które nie osiągnęły normy językowej. Będą jednak w znacznym stopniu stymulować językowe umiejętności oraz budzić zaciekawienie związanymi z nimi aspektami.
Gimnastyka ogólnorozwojowa/korekcyjno-kompensacyjna
Wcześnie wykryte zmiany w sylwetce lub tendencje do nieprawidłowości można wyeliminować poprzez systematyczne ćwiczenia dostosowane do określonej wady, wieku i możliwości dziecka. Gimnastyka korekcyjno - kompensacyjna spełnia właśnie te zadania.
Ćwiczenia korekcyjne kształtują nawyk prawidłowej postawy, eliminują wady zauważone, przeciwdziałają tendencjom do powstawania zmian strukturalnych w układzie kostnym i mięśniowym. W zajęciach uczestniczą dzieci skierowane na nie po uprzednim badaniu postawy ciała, dzieci z orzeczeniem lekarskim stwierdzającym istnienie wady oraz dzieci zapisane na zajęcia na indywidualną prośbę rodziców.
Plastyka
Proponowane zajęcia plastyczne są bardzo różnorodne, stymulują one bodźce do prawidłowego rozwoju dziecka, a zatem:
-
wspomagają rozwój wyobraźni
-
uczą spostrzegania i myślenia
-
wyrabiają pomysłowość i inwencję
-
kształcą systematyczność, cierpliwość i precyzją manualną
Zajęcia prowadzone są w formie zabawy, dotykają istotnych problemów plastycznych - światła i barwy, faktury, linii i plamy, bryły, ruchu i przestrzeni. Do rozwoju zdolności twórczych dziecka przyczynia się stosowanie różnych technik plastycznych. Rysunek w porównania z malowaniem, lepieniem wycinaniem, konstruowaniem umożliwia dziecku przedstawienie bogatszej treści, pełniejszej akcji i bardziej interesujących szczegółów.
Malowanie stwarza wiele okazji do zdobywania doświadczeń kolorystycznych, posługiwania się plamą i poszukiwania różnorodnych kolorów farb. Lepienie z gliny lub innej masy, budowanie z klocków pudełek, konstruowanie z różnych materiałów kształci wyobraźnię przestrzenną, pobudzają pomysłowość techniczną. Wycinanki przestrzenne w dużym stopniu rozwijają sprawność manualną, konieczną do posługiwania się nożyczkami. Zajęcia plastyczne przeprowadzane są w bezpiecznej życzliwej atmosferze, daje to okazję do wyrabiania indywidualnych zdolności twórczych dziecka.
Teatr
Program zajęć oparty został na założeniach Dominique Megrier, wg której „teatr jest narzędziem pracy pedagogicznej”. Zajęcia teatralne mają na celu pomóc dziecku w poznaniu samego siebie, swoich możliwości, własnej cielesności, duchowości i uczuciowości, nabycia umiejętności postrzegania siebie w odniesieniu do innych osób, czyli pełnienia określonych ról.
Aby przybliżyć dziecku informacje o złożoności świata, zawiłych strukturach społecznych, powiązaniach człowieka z naturą, współzależności do niej i współodpowiedzialności za nią - wykorzystana została zabawa. Zabawa jest metodą najprostszą i najbliższą dziecku. Wprowadza dziecko w świat teatru, ma na celu przyczynienie się do rozwoju fizycznego i uświadomienia dziecku własnych możliwości fizycznych oraz budowy ciała. Sprzyja rozwojowi intelektualnemu i kulturalnemu. Ułatwia przystosowanie do życia społecznego, relacji międzyludzkich, a także eliminowanie egocentryzmu. Rozwija uczuciowość, wspomaga dojrzewanie i afirmację samego siebie (kształtowanie wrażliwości własnej i innych).
Zabawy to proste doświadczenia, wprawki: gry i ćwiczenia:
-
zabawy rozwijające zmysły - wyostrzają i doskonalą umiejętności postrzegania zmysłowego
-
zabawy sprzyjające koncentracji - uczą skupienia, refleksu, wzajemnego zaufania
-
zabawy rozwijające wyobraźnię - uruchamiają twórcze myślenie
-
zabawy ruchowe - rozwijają sprawność fizyczną, ośmielają dzieci, integrują zespół, uczą reguł współżycia i współdziałania w grupie
-
zabawy pantomimiczne - rozwijają plastykę ciała, uczą mowy ciała, przedstawiania rożnych stanów emocjonalnych
-
zabawy słowne i ze słowem - doskonalą kompetencje językowe dzieci, uczą swobody w wyrażaniu swoich myśli i opinii
Ćwiczenia i gry przygotowane są odpowiednio do wieku i doświadczenia dziecka (następuje stopniowanie ćwiczeń).
------------------
Wydarzenia w skali miesiąca
Spotkania ze sztuką i nauką
Święto plastyki
Zajęcia z ceramiki w przedszkolu mają na celu:
-
Rozwijanie wyobraźni aktywności twórczej
-
Zapoznanie dzieci z materiałem, jakim jest glina
-
Wyrażenie swoich przeżyć i emocji poprzez lepienie z gliny
-
Tworzenie przez dziecko form przestrzennych rzeźb lub płaskorzeźb
-
Podnoszenie sprawności manualnej, głównym narzędziem pracy są dłonie dziecka
Praca w glinie daje dzieciom wiele radości podczas zajęć, uczy cierpliwości i pokory wobec trudnego materiału. Obserwacja procesu magicznej przemiany gliny w wypaloną ceramikę jest lekcją złożoności świata, a przy tym daje mnóstwo satysfakcji małemu artyście.
Święto muzyki
Jest to święto dla ciała i duszy. Raz w miesiącu odbywają się w przedszkolu koncerty z cyklu „Muzyczne podróże. Cały cykl koncertów to podróże przez kolejne stulecia, w czasie których w interesujący sposób dzieci dowiadują się o historii instrumentów muzycznych, poznają ich brzmienie, wygląd, zapoznają się z pojęciem „muzyka”. Przybliża się im jednocześnie elementy formujące utwór muzyczny.
Święto teatru
Ta forma działalności umożliwia percepcję twórczości teatralnej dla dzieci przez dzieci. Oprócz warsztatów teatralnych, które odbywają się w przedszkolu, dzieci każdego miesiąca uczestniczą w spektaklach w prawdziwych teatrach.
Święto nauki
Dla dzieci otaczający je świat jest pełen zagadek i rzeczy niezwykłych. To wszystko, co dla dorosłych jest naturalne i powszechne, dla maluchów jest przedmiotem dociekliwych badań. Dlatego w naszym przedszkolu organizujemy profesjonalne pokazy naukowe i warsztaty edukacyjne dla dzieci poprzez które rozbudzana jest w dzieciach chęć poznawania i tworzenia, nie zapominając przy tym o dobrej zabawie.
Więcej o naszym przedszkolu:
